سلول درمانی یکی از روش‌های نوین در درمان زخم‌های مزمن است. در این روش از سلول‌های بنیادی یا سلول‌های بافتی خاص استفاده میشود تا فرآیند ترمیم و بازسازی بافت‌های آسیب‌دیده تسریع شود. سلول‌های بنیادی میتوانند به انواع مختلف سلول‌های بدن تبدیل شوند و به همین دلیل در ترمیم بافت‌های مختلف، از جمله پوست، موثر هستند.
در این روش، سلول‌های بنیادی به صورت تزریقی یا با استفاده از داربست‌های زیستی به محل زخم منتقل می‌شوند. این سلول‌ها با ترشح عوامل رشد و سیگنال‌های ترمیمی، فرآیند بازسازی بافتی را تسریع می‌کنند و میتوانند بهبود قابل توجهی در زخم‌های مزمن ایجاد کنند.
نقش سلول درمانی در درمان زخم‌های مزمن:
- تسریع بازسازی بافتی: سلول‌های بنیادی و سلول‌های بافتی خاص میتوانند به انواع مختلف سلول‌های بافتی تبدیل شوند و فرآیند ترمیم را تسریع کنند.
- ترشح عوامل رشد: این سلول‌ها میتوانند فاکتورهای رشد و سیگنال‌های مولکولی را ترشح کنند که به تحریک سلول‌های بومی برای ترمیم و بازسازی کمک می‌کند.
- کاهش التهاب: سلول‌های درمانی میتوانند التهاب موجود در محل زخم را کاهش دهند که این خود به بهبود سریع‌تر زخم کمک می‌کند.
سلول درمانی برای زخم‌های مزمن:
در زخم های مزمن بایستی سرعت ترمیم زخم را بالا برده و امکان بازسازی زخم را ایجاد کنیم. یکی از ساده ترین روش ها استفاده از فراورده های سلول درمانی آماده است. این فراورده ها میتواند شامل سلول ها یا بافت های انسانی و یا غیر انسانی باشد. یکی از بهترین نمونه ها از فراورده ها سلول درمانی انسانی پانسمان آمنیون است.
علاوه بر روش های مبتنی بر بافت های خارجی یا آلوگرفت، استفاده از بافت ها یا سلول های خود فرد نیز میتواند تاثیر شگفت انگیزی در فرایند درمان داشته باشد. به این صورت که سلول های بنیادی فرد بیمار استخراج شده و در اتاق های تمیز با استانداردهای GMP تکثیر شده و پس از افزایش تعداد سلول ها، همان سلول ها برای فرایند درمانی او استفاده میشود. این روش یکی از پیشرفته ترین و به روز ترین و در عین حال موثر ترین راه ها در درمان زخم های مزمن است.
زخم مزمن چیست ؟
زخم مزمن به زخمی گفته میشود که طی مدت زیادی ( معمولا 3 ماه یا بیشتر ) بهبودی قابل توجهی نداشته باشد یا به طور کامل بهبود نیابد. این نوع زخم‌ها معمولاً به دلیل شرایط پزشکی خاص مانند دیابت، بیماری‌های عروقی یا فشار مستمر، ایجاد می‌شوند و به مراقبت و درمان طولانی مدت نیاز دارند. گاهی زخم های گسترده مانند سوختگی های شدید نیز به علت آسیب بافتی گسترده میتوانند بهبودی دشوار داشته و به زخم های مزمن تبدیل شوند.
انواع زخم‌های مزمن
- زخم‌های دیابتی:
- این زخم‌ها به دلیل نقص در جریان خون و آسیب به اعصاب (نوروپاتی) در بیماران دیابتی ایجاد می‌شوند.
- مثال: زخم پا در بیماران دیابتی که به آن “پای دیابتی” نیز می‌گویند.
- زخم‌های فشاری (Bedsores یا Decubitus Ulcers):
- این زخم‌ها در اثر فشار طولانی مدت بر روی پوست و بافت‌های زیرین ایجاد می‌شوند.
- مثال: زخم‌هایی که در بیماران بستری در بیمارستان و افراد ناتوان که توانایی حرکت ندارند، در نواحی تحت فشار مانند پشت، لگن و پاشنه پا ایجاد میشود.
- زخم‌های وریدی (Venous Ulcers):
- این زخم‌ها به دلیل اختلال در جریان خون وریدی، معمولاً در پاها، ایجاد می‌شوند.
- مثال: زخم‌های وریدی در ناحیه ساق پا که به دلیل نارسایی وریدی مزمن ایجاد می‌شوند.
- زخم‌های شریانی (Arterial Ulcers):
- این زخم‌ها به دلیل کاهش جریان خون شریانی و اکسیژن‌رسانی ناکافی به بافت‌ها ایجاد می‌شوند.
- مثال: زخم‌های ناشی از بیماری شریانی محیطی که اغلب در نواحی انتهایی بدن مانند انگشتان پا مشاهده می‌شوند.
بدون دیدگاه