ارتوکین تراپی (Orthokine Therapy) یک روش درمانی غیرجراحی است که برای کاهش درد و التهاب ناشی از بیماری‌های مفصلی، از جمله آرتروز و آسیب‌های ورزشی، استفاده می‌شود. این روش به نام تزریق پلاسمای غنی از پروتئین ضد التهابی نیز شناخته می‌شود و با بهره‌گیری از پلاسمای خود بیمار، پروتئین‌های ضدالتهابی خاصی را به ناحیه آسیب‌دیده تزریق می‌کند.
نحوه عملکرد ارتوکین تراپی
در این روش، از خون خود بیمار نمونه‌گیری می‌شود. سپس این نمونه خون در شرایط خاصی در لوله‌های ویژه‌ای کشت داده می‌شود تا پروتئین‌های ضدالتهابی و ترمیمی مانند اینترلوکین-1 را تولید کند. این پروتئین‌ها پس از کشت و پردازش به ناحیه آسیب‌دیده یا ملتهب تزریق می‌شوند و به کاهش التهاب و درد کمک می‌کنند. پروتئین‌های تولید شده مانع از فعالیت عوامل التهابی می‌شوند و به بازسازی و بهبود بافت‌های آسیب‌دیده کمک می‌کنند.
مراحل انجام ارتوکین تراپی
- نمونه‌گیری از خون بیمار: ابتدا مقدار کمی خون از بیمار گرفته می‌شود.
- فرآوری و انکوباسیون: خون در یک لوله خاص و در دمای بدن (37 درجه سانتی‌گراد) برای چند ساعت انکوبه می‌شود تا پروتئین‌های ضدالتهابی افزایش یابند.
- سانتریفیوژ: خون پردازش شده و پلاسما با پروتئین‌های ضدالتهابی از آن جدا می‌شود.
- تزریق به ناحیه آسیب‌دیده: در نهایت، پلاسما به محل آسیب‌دیده مانند مفاصل، تاندون‌ها یا بافت نرم تزریق می‌شود.
کاربردهای ارتوکین تراپی
این روش در موارد مختلفی کاربرد دارد، از جمله:
- آرتروز زانو، لگن و دیگر مفاصل: برای کاهش درد و التهاب در مفاصل مبتلا به آرتروز.
- آسیب‌های ورزشی: برای بهبود صدمات مفصلی و تاندونی.
- دردهای مزمن مفصلی و عضلانی: برای کاهش درد و کمک به بهبود عملکرد مفصل و عضله.
مزایای ارتوکین تراپی
- غیرجراحی و کم‌تهاجمی: این روش بدون نیاز به جراحی و بدون دردسرهای مرتبط با عمل‌های جراحی انجام می‌شود.
- کاهش التهاب و درد: پروتئین‌های ضدالتهابی به کاهش التهاب و بهبود درد کمک می‌کنند.
- استفاده از خون خود بیمار: به دلیل استفاده از خون خود بیمار، احتمال واکنش‌های آلرژیک و عفونت کمتر است.
محدودیت‌ها و عوارض
- مدت زمان نتایج: ممکن است نتایج این درمان موقتی باشند و برای برخی افراد تکرار جلسات لازم باشد.
- هزینه بالا: به دلیل تکنولوژی و فرآیند پیچیده، این روش هزینه‌بر است.
- اثربخشی متغیر: بسته به نوع و شدت آسیب و واکنش بدن بیمار، نتایج می‌تواند متغیر باشد.
ارتوکین تراپی به عنوان یکی از روش‌های نوین و پیشرفته برای درمان دردهای مفصلی و کاهش التهاب در بسیاری از کلینیک‌های تخصصی ارتوپدی و طب ورزشی استفاده می‌شود و به خصوص در بیماران مبتلا به آرتروز و ورزشکاران محبوب است.
مقایسه ارتوکین تراپی و PRP
ارتوکین تراپی و PRP (پلاسمای غنی از پلاکت) شباهت‌هایی دارند، زیرا هر دو از خون خود بیمار استفاده می‌کنند و به درمان‌های غیرجراحی برای کاهش درد و بازسازی بافت‌های آسیب‌دیده تعلق دارند. اما تفاوت‌های مهمی نیز میان آنها وجود دارد:
تفاوت‌های اصلی بین ارتوکین تراپی و PRP
- ترکیب و فرآیند آماده‌سازی:
- در PRP، پلاکت‌های خون استخراج می‌شوند و پلاسما با غلظت بالای پلاکت به ناحیه آسیب‌دیده تزریق می‌شود. پلاکت‌ها حاوی فاکتورهای رشد هستند که می‌توانند به ترمیم و بازسازی بافت کمک کنند.
- در ارتوکین تراپی، خون در شرایط خاصی انکوبه می‌شود تا پروتئین‌های ضدالتهابی (به ویژه اینترلوکین-1 را) تولید شوند که هدف اصلی‌شان کاهش التهاب و درد است.
- مکانیزم اثر:
- PRP عمدتاً برای تحریک ترمیم و بازسازی بافت استفاده می‌شود و به کمک فاکتورهای رشد در پلاکت‌ها، سلول‌ها و بافت‌های آسیب‌دیده را ترغیب به بازسازی می‌کند.
- ارتوکین تراپی علاوه بر کمک به ترمیم، مستقیماً با پروتئین‌های ضدالتهابی به کاهش التهاب می‌پردازد و درد ناشی از التهاب را کاهش می‌دهد.
- کاربردها:
- PRP بیشتر برای جوانسازی پوست، ترمیم آسیب‌های ورزشی، و تسریع در بازسازی بافت‌ها در نواحی مختلف بدن استفاده می‌شود.
- ارتوکین تراپی بیشتر برای درمان بیماری‌های مفصلی و دردهای مزمن مفصلی، از جمله آرتروز، طراحی شده و در این زمینه تأثیر بیشتری دارد.
بنابراین، اگرچه PRP و ارتوکین تراپی هر دو از خون بیمار استفاده می‌کنند و هر دو می‌توانند به بهبود و بازسازی بافت‌ها کمک کنند، اما ارتوکین تراپی بیشتر بر کاهش التهاب و درد تمرکز دارد، در حالی که PRP بر ترمیم و بازسازی بافت‌های آسیب‌دیده متمرکز است.
بدون دیدگاه